Wierzysz w przeznaczenie, [%username]?
Ja owszem, albo przynajmniej niedawno zaczęłam.
W wieku piętnastu lat wzniosłam się jako Daeva i udałam do Altgard. Teraz jestem tu od dziesięciu lat.
Moje rodzinne miasto jest bardzo oddalone i nawet nie ma teleportera.
Chwilę temu spotkałam kogoś stamtąd podczas patrolu. Byłam tak zaskoczona, że zapomniałam o pozdrowieniu go!
Nazywa się Manir. Jest wędkarzem w przystani. I nie jest tylko przelotnym znajomym, lecz przyjacielem z dzieciństwa.
Nie chcę, by myślał, że go celowo ignoruję. Chętnie bym go odwiedziła, ale nie mam czasu.
Jeśli przybędziesz w tę okolicę, mógłbyś[f:"mogłabyś"] wyświadczyć mi przysługę i pozdrowić ode mnie [%dic:STR_DIC_N_Manir]a?
Przyjmij stokrotne podziękowania.
Jeśli spotkasz [%dic:STR_DIC_N_Manir]a, powiedz mu, że za nim tęsknię i chętnie bym go zaprosiła.
Rozumiem, z pewnością masz coś ważniejszego do zrobienia.
Muszę zatem poczekać na mój następny wolny dzień.
W każdym razie jednak stokrotne dzięki za wysłuchanie mnie.
Miło cię widzieć, Daeva!
Właśnie wędkowałem, gdy mi zagroziły te zabijaki!
Co mogę dla ciebie zrobić?
Więc to jednak była Olenja! Nie byłem pewien, bo tak długo jej nie widziałem.
Olenja, biedna dziewczynka. Najwyraźniej wzniesienie się jako Daeva nie uwolniło jej od nieśmiałości.
To miłe, usłyszeć od starej przyjaciółki. Denerwują mnie te szumowiny naokoło.
Przekaż [%dic:STR_DIC_N_Manir]owi pozdrowienia od Olenji
Pozdrów Manira od Olenji.
Olenja wstydziła się, bo nie pozdrowiła Manira, gdy go spotkała. Przekazałeś[f:"Przekazałaś"] jej pozdrowienie.