Azfelumbra!
Ben henüz bir ölümlü iken, manzaraların güzellikleri beni hep etkilemişti.
Deva olarak uyandığım günü, bugün gibi hatırlıyorum.
Kalenin yakınlarına bir gezintiye çıkmıştım. Ve aniden yere düştüm ve bilincimi kaybettim.
Tekrar kendime geldiğimde, Pandemonium'lu Devalar'ın yanındaydım.
Bana şöyle dediler: Deva olarak uyanmış olmanı kutluyoruz.
O zamanlar ne düşündüm, biliyor musun?
Ah! Sonunda, hep hayalini kurduğum Pernon'da yaşayabileceğim.